“เดอะแบก” ตำแหน่งกรรมกร ตัวจริง ประจำสโมสร

เมื่อก่อนนี้ฟุตบอลได้ ชื่อว่าเป็นอาชีพของชนชั้นแรงงาน

เพราะพวกเขาต้องใช้แรงเพื่อการทำมาหากินโดยแท้ แม้ว่าทุกวันนี้นักฟุตบอลจะมีรายได้มหาศาลในระดับมหาเศรษฐี แต่กลับยังมีบางคนที่ต้องทำหน้าที่เป็น “เดอะแบก” แบกมันอยู่คนเดียวทั้งทีม เรียกว่าขาดฉันแล้วเธอจะรู้สึกกันเลยทีเดียว อย่างเช่นที่ แมนฯ ยูไนเต็ด ในฤดูกาลนี้จำเป็นต้องมี บรูโน่ แฟร์นันด์ส

แม้จะไม่อาจพาทีมทะลุเข้ารอบน็อคเอาท์ถ้วย แชมเปี้ยนส์ลีก ได้ แต่ในเกมที่ ลอนดอน สเตเดี้ยม หลักฐานปรากฏให้เห็นทนโท่ว่า แมนฯ ยูไนเต็ด ไร้พิษสงทันทีในยามที่ไม่มี แฟร์นันด์ส เพ่นพ่านอยู่ในสนาม ทีมปีศาจแดงถูกวิจารณ์ว่า ​ดูบอลสด ซื้อมิดฟิลด์คนนี้มาร่วมทีมด้วยอาการลนลาน เนื่องจากมีกองกลางเต็มทีมไปหมดแล้ว แต่ในที่สุด มันก็ถูกพิสูจน์ให้เห็นถึงการแก้ปัญหาในระยะยาว และเพิ่มนักเตะที่มีคุณสมบัติความเป็นผู้นำให้กับทีม ถึงขณะนี้ แฟร์นันด์ สร้างผลงานยิง และแอสซิสต์รวมกันได้ 36 ประตูสูงกว่านักเตะทุกรายของ พรีเมียร์ลีก ในช่วงเวลาเดียวกัน จึงไม่แปลกที่เขาจะคว้ารางวัลนักเตะยอดเยี่ยมประจำเดือนของสโมสรห้าครั้งจากทั้งหมดเก้าครั้ง นับตั้งแต่เดินเข้าสโมสร ในฤดูกาล 2016/17 อาร์เซน่อล ก็ต้องพึ่งพา อเล็กซิส ซานเชซ ตอนนั้นถือว่าเป็นซีซั่นที่ดีที่สุด ของกองหน้าทีมชาติชิลีกับทีม ปืนใหญ่ ไม่เพียงจะยิงประตูได้ แต่ ซานเชซ ยังแอสซิสต์ได้อย่างเหนือชั้นเช่นกันจากผลงาน 24 และ 10 ประตูตามลำดับใน พรีเมียร์ลีก นอกจากนี้ เขายังสอยตาข่ายได้ในเกม แชมเปี้ยนส์ลีก นัดบู๊กับ เปแอสเช และ บาเยิร์น มิวนิค ตลอดจนการเช็คบิลได้ในเกม เอฟเอคัพ รอบแปดทีม รอบตัดเชือก และรอบชิงชนะเลิศ อาร์เซน่อล ยังมีเดอะแบกที่ชื่อ โรบิน ฟาน เพอร์ซี่ เมื่อฤดูกาล2011/12 ด้วยการพาทีมปืนใหญ่คว้าอันดับ 3 เป็นรอง แมนฯ ซิตี้ แชมเปี้ยน และ แมนฯ ยูไนเต็ด ในฐานะเจ้าของรางวัลรองเท้าทองคำ ฟาน เพอร์ซี่ ยิงได้ 30 ประตูจาก 74 ประตูที่ทีมปืนใหญ่ทำได้ และเป็นนักเตะคนเดียวของทีมที่ยิงในลีกได้ด้วยเลขสองหลัก อาร์วีพี ยังแอสซิสต์ได้อีก 10 ประตู ขณะที่ อเล็กซ์ ซง แอสซิสต์ได้แค่ 4 ประตู เวสต์แฮม เมื่อฤดูกาล 2010/11 ก็มี สก็อตต์ ปาร์เกอร์ กุนซือทีมฟูแล่มในปัจจุบันเป็นคนที่คอยแบกหามทีมเอาไว้ เซอร์ อเล็กซ์ เฟอร์กูสัน เคยโวยแหลกว่า เนมานย่า วิดิช ถูกมองข้ามกับการโหวตเลือก ให้ครองรางวัลนักเตะยอดเยี่ยมประจำปี 2011 ของสมาคมนักข่าว

แต่ก็ยอมรับว่า สกอตต์ พาร์เกอร์ น่าจะเป็นนักเตะที่อาจช่วยให้ เวสต์แฮม

พอจะเอาตัวรอดหนีจากการตกชั้นได้ ส่วน อาร์แซน เวนเกอร์ ระบุว่า ปาร์เกอร์ เป็นตัวเลือกที่ยุติธรรมดีสำหรับซีซั่นที่โดดเด่น ขณะที่ตัวนักเตะเปิดอกว่า “ดีใจที่ผมถูกเลือกให้รับรางวัล และผู้คนประทับใจในสิ่งที่ผมทำ” ถึงวันนี้ ปาร์เก้อร์ ยังเป็นนักเตะหนึ่งเดียวที่คว้ารางวัลนี้ แต่ไม่อาจช่วยทีมให้หนีพ้นการตกชั้นได้

และคนที่จะลืมไม่ได้เลยก็คือ เซาธ์แฮมป์ตัน เมื่อฤดูกาล1993/94 ที่มีเดอะแบกชื่อ แม็ตต์ เลอ ทิสซิเอร์ พ่อมดแห่งอังกฤษ เขาได้รับการขนานนามว่าเป็นนักเตะในแบบฉบับ “วัน คลับ แมน” ตัวจริงเสียงจริงเนื่องจากตลอดสามซีซั่นสุดท้ายที่ ​เว็บสตรีมบอล เลอ ทิสซิเอร์ พังประตูได้ 50 เม็ด นักบุญ จบด้วยอันดับ 18 , 18 และ 10 อย่างไรก็ดี เป็นซีซั่นที่สองในสามซีซั่นนี้ที่บ่งบอกถึงสถานการณ์ได้เป็นอย่างดีเนื่องจาก เลอ ทิสซิเอร์ ยิงประตูได้มากกว่าเพื่อนร่วมทีมที่สอยตาข่ายได้มากที่สุดถึงสามเท่าตัว พร้อมกันนี้ เดอะ เซนต์ส กำชัยใน พรีเมียร์ลีก ซีซั่น 1993/94 ได้ 12 นัด และเป็น เลอ ทิสซิเอร์ ที่ยิงประตูได้มากถึง 10 นัด แถมแอสซิสต์อีกนัด มีเพียงนัดเดียวที่ เซาธ์แฮมป์ตัน เก็บสามแต้มได้โดยที่เขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับประตูคือเกมที่พบกกับ เชลซี ในเดือน ธ.ค. น็อตติ้งแฮม ฟอเรสต์ เมื่อฤดูกาล 1992/93 ไบรอัน คลัฟ ยอมรับว่า รอย คีน เป็นนักเตะคนเดียวที่ทำหน้าที่ได้อย่างเสมอต้นเสมอปลายให้กับ ฟอเรสต์ ในซีซั่นสุดท้ายที่เขาเป็นผู้จัดการทีม แม้ เจ้าป่า จะต้องตกชั้นทั้งๆที่เมื่อสิบปีก่อนพวกเขาครองความเป็นเจ้าของทวีปยุโรป แต่มิดฟิลด์ไอริชก็ตกเป็นเป้าหมายของทั้ง มิลาน , เซบีย่า , เรอัล มาดริด และอีกหลายทีมในยุโรป ไม่ใช่ความลับว่าทำไมจึงเป็นอย่างนั้น และมันเป็นเพราะ คีน โชว์ฟอร์มได้อย่างโดดเด่นเหนือกว่ามาตรฐานของพรรคพวกที่เหลือ เท่านั้นไม่พอ เขายังต้องถอยลงต่ำไปทำหน้าที่เป็นเซ็นเตอร์ฮาล์ฟอีกด้วยซึ่งถือเป็นการเสียสละอย่างแท้จริง และที่สำคัญ คีน ยังเป็นแค่นักเตะสองรายของทีมบ๊วยที่มีชื่อติดโผทีมยอดเยี่ยมแห่งปีของ พีเอฟเอ ก่อนที่เขาจะได้ย้ายไปร่วมทีม แมนฯ ยูไนเต็ด ด้วยค่าตัวที่เป็นสถิติของลีกอังกฤษ และถ้าเอ่ยถึง แบล็คเบิร์น เมื่อฤดูกาล 1993/94 และ 1994/95 ภาพของ อลัน เชียเรอร์ จะลอยเด่นขึ้นมาทันที แม้จะเป็นที่ต้องการของ แมนฯ ยูไนเต็ด แต่ เชียเรอร์ เลือกย้ายไปเป็นลูกทีมของ เคนนี่ ดัลกลิช ในช่วงซัมเมอร์ปี 1992 และรับใช้กุหลาบไฟ 4 ปีจนทำให้เขาครองตำแหน่งดาวซัลโวสูงสุดตลอดกาลของ พรีเมียร์ลีก มาจนถึงวันนี้ ฤดูกาล 1994/95 เขาได้ชูโทรฟี่ พรีเมียร์ลีก แต่ก็เป็นเพราะได้คู่ขาอย่าง คริส ซัตตัน มาช่วยงานได้เป็นอย่างดีเนื่องจากฤดูกาลก่อนหน้านี้ ซัตตัน ยังเล่นอยู่กับ นอริช และซีซั่นหลังจากนั้น ซัตตัน ก็เจ็บซะเป็นส่วนใหญ่ จากทั้งสองฤดูกาล เชียเรอร์ ยิงได้ 31 ประตูเท่ากัน

ซึ่งมากกว่าที่ เควิน กัลลาเกอร์ กับ เกรแฮม เฟนตัน ทำได้ถึง 24 และ 25 ลูกตามลำดับ แถมตัวเลขดังกล่าวยังคงเป็นผลต่างของประตูที่ห่างไกลกันมากที่สุดระหว่างดาวซัลโวสูงสุดของสโมสร และรองดาวซัลโวสำหรับทีมในพรีเมียร์ลีก ต่อหนึ่งซีซั่น​